"Als fietser vraag ik me af waar die beloofde fietspaden blijven?" - een gesprek met Brecht Arbijn.

In Berlare is de 60-jarige Brecht Arbijn goed gekend. Het leek ons logisch om even bij deze rasechte Berlarenaar binnen te springen en hem een paar vraagjes te stellen naar aanleiding van de Berlaarse kermis.

Dag Brecht. Je staat gelaarsd en gespoord om te vertrekken naar de jaarmarkt. Is Berlare kermis belangrijk voor jou?

Reeds als kind keken we reikhalzend uit naar kermis. Telkens als de eerste "barakken en molekens" op het dorp verschenen was dit een nieuw tijdelijk speelterrein voor ons. Hoeveel elf-, twaalfjarigen zouden niet hun "eerste bees" gegeven hebben tussen de kramen op de kermis ? In feite is dit voor mij steeds zo gebleven. Ook nu nog zullen er weinig activiteiten plaats hebben waar ik niet bij wil zijn. Je ontmoet er mensen die je al lang niet meer hebt gezien en waar je dan eens kan mee bijpraten.

Waarom hecht je belang aan de jaarmarkt?

Zeker de jaarmarkt staat garant voor sociaal contact. Ook veel uitgeweken Berlarenaren maken van deze gelegenheid gebruik om nog eens terug naar hun geboortedorp te komen. "Wij zijn al een uur onderweg en zijn nog maar 100 meter verder". Iedereen maakt dit wel mee op jaarmarkt. Een gezellige drukte die een gemoedelijke sfeer uitademt. En dat jaarmarkt in Berlare iets speciaals is bewijst ook het feit dat er steeds heel veel mensen uit de omliggende gemeenten traditiegewijs naar hier komen afgezakt.

Je bent iemand met veel engagement en enorm veel mensen kennen je ook zo. Wat drijft jou tot al die inzet?

Ik ben steeds heel graag tussen de mensen geweest en van het één komt dikwijls het ander. Er worden tussen pot en pint al eens plannen gemaakt (denken),later verder uitgewerkt (durven) met als resultaat dat er iets nieuws ontstaat..(doen). Zo stond ik bvb veertig jaar geleden aan de wieg van WTC Puiterijders, een wielertoeristenklub die momenteel bijna 150 leden telt.
Je inzetten voor iets of iemand en daar een beetje waardering voor krijgen geeft toch steeds een goed gevoel. Ik ben ook secretaris van een 38-koppen tellende  kaartersclub . Veel van die oudere mensen kijken telkens uit naar hun maandelijkse kaartavond. Die mensen daar dan zo gezellig bij elkaar zien zitten, wel daar doe je het voor. Zowel vroeger professioneel als privé ben ik steeds heel gedreven geweest in alles wat ik wilde doen.Belangrijk hierin is ook dat wat je ook doet, je het ook graag moet doen. Dan gaat alles veel gemakkelijker en is weinig "te veel".

Waarom koos je voor de N-VA?

Vroeger was ik ook al lid van de Volksunie en vandaar uit was het maar een kleine stap naar N-VA. In de jaren tachtig en de vroege jaren negentig heb ik ook de hoogdagen van de Ijzerbedevaarten mogen meemaken waar ons Vlaams bewustzijn telkens weer werd aangescherpt. "Hier ons bloed,wanneer ons recht?" schreven de Vlaamse soldaten al in de Grote Oorlog. We moeten dit wel niet meer letterlijk nemen, maar wanneer we bvb eens aan de miljardentransfers die elk jaar van Vlaanderen naar Wallonie plaats vinden  en zien wat we ervoor terug krijgen blijft dit toch nog altijd razend actueel. 

Ten slotte: wat wil je zien veranderen in Berlare?

Als fietser vraag ik me af  waar die beloofde fietspaden blijven ? Als zestigjarige maak ik me ook zorgen om de steeds maar stijgende kostprijs van het rusthuis en van verschillende sociale voorzieningen. Als verwoed tuinier stel ik me ook de vraag of er in Berlare geen nood is aan volkstuintjes nu er steeds meer appartementsbewoners zijn. Als overtuigd Vlaming wil ik ook ijveren voor een waardige 11 juli viering.

Bedankt Brecht. Nog een mooie kermis!